اقدامات دولت اسرائیل در غزه از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ بهطور غیرقابلانکاری مصداق نسلکشی طبق کنوانسیون پیشگیری و مجازات جرم نسلکشی سال ۱۹۴۸ است که با شواهد قانعکنندهای از منابع معتبر، از جمله سازمان عفو بینالملل، نهادهای سازمان ملل متحد، و محققان برجسته نسلکشی تأیید شده است. این یادداشت ادعا میکند که رفتار اسرائیل عناصر قانونی نسلکشی را، شامل فعل مجرمانه (actus reus) و نیت مجرمانه (mens rea)، برآورده میکند و بدین ترتیب تعهدات غیرقابلانکار دولتهای عضو کنوانسیون نسلکشی و دکترین مسئولیت حفاظت (R2P) را فعال میسازد. عدم اقدام قاطعانه، دولتها و مقامات آنها را در همدستی دخیل میکند و آنها را در معرض مسئولیت مدنی و کیفری برای کمک و تشویق به جنایات جنگی، جنایات علیه بشریت، و جرم نسلکشی قرار میدهد.
کنوانسیون نسلکشی پنج عمل ممنوعه را مشخص میکند که هر یک از آنها، در صورت ارتکاب با نیت، نسلکشی را تشکیل میدهد. اقدامات اسرائیل در غزه بهوضوح هر پنج مورد را برآورده میکند.
ارتکاب همزمان هر پنج عمل ممنوعه، شدت کمپین نسلکشی اسرائیل را برجسته میکند، بهطوری که هر عمل بهطور مستقل برای اثبات فعل مجرمانه کافی است.
نیت مورد نیاز برای تخریب گروه فلسطینی در غزه، بهطور کامل یا جزئی، بهطور غیرقابلانکاری از طریق لفاظیهای رسمی، تأیید اجتماعی، و رفتار سیستماتیک اثبات شده است.
اتهام نسلکشی با موارد زیر پشتیبانی میشود: - سازمان عفو بینالملل: گزارش سال ۲۰۲۴ آن بهطور قطعی اقدامات اسرائیل را بهعنوان نسلکشی تعیین میکند. - محققان نسلکشی و هولوکاست: کارشناسان، از جمله راز سگال، بهطور یکپارچه رفتار اسرائیل را بهعنوان نسلکشانه طبقهبندی میکنند. - بازماندگان هولوکاست: بسیاری از بازماندگان بهطور عمومی اقدامات اسرائیل را بهعنوان نسلکشانه در نامههای سرگشاده محکوم کردهاند. - نخستوزیر سابق اهود اولمرت: در مه ۲۰۲۵، او «جنگ نابودی» اسرائیل را که شامل «کشتار بیرویه، وحشیانه و جنایتکارانه» است، محکوم کرد. - گزارش اتحادیه اروپا درباره غزه ۲۰۲۴: که در نوامبر ۲۰۲۴ فاش شد، جنایات جنگی و نسلکشی احتمالی را مستند میکند و در مورد همدستی هشدار میدهد.
کنوانسیون نسلکشی وظیفهای مطلق بر ۱۵۳ دولت عضو خود برای پیشگیری و مجازات نسلکشی تحمیل میکند (ماده اول). حکم دیوان بینالمللی در اجرای کنوانسیون پیشگیری و مجازات جرم نسلکشی (بوسنی و هرزگوین علیه صربستان و مونتهنگرو) (۲۰۰۷) به دولتها دستور میدهد از تمام ابزارهای معقول برای پیشگیری از نسلکشی در صورت وجود شواهد معتبر استفاده کنند، در غیر این صورت همدستی تحت ماده III(e) را تشکیل میدهد. دولتهای عضو از نظر قانونی موظف هستند: - تحریمهای هدفمند و ممنوعیت تسلیحاتی را اعمال کنند، همانطور که فرانچسکا آلبانزه، گزارشگر ویژه سازمان ملل، درخواست کرده است. - پیگرد قانونی در دیوان کیفری بینالمللی (ICC) یا دادگاههای ملی صالح را تسهیل کنند (ماده ششم). - تمام حمایتهای نظامی، مالی یا دیپلماتیک از اسرائیل را برای جلوگیری از همدستی پایان دهند.
قانون رم دیوان کیفری بینالمللی (۱۹۹۸) پیگرد قانونی افراد به دلیل کمک و تشویق به نسلکشی را مجاز میکند، بدون مصونیت برای مقامات عمومی (مواد ۲۵(۳)(ج)، ۲۷).
دکترین R2P، که در سال ۲۰۰۵ توسط مجمع عمومی سازمان ملل تأیید شد، دولتها را موظف میکند که جمعیتها را از نسلکشی، جنایات جنگی، پاکسازی قومی و جنایات علیه بشریت محافظت کنند. ناکامی آشکار اسرائیل در محافظت از فلسطینیها، همراه با ارتکاب جنایات، مداخله بینالمللی را ایجاب میکند، از جمله: - اعمال تحریمهای هدفمند و ممنوعیت تسلیحاتی، همانطور که کمیته ویژه سازمان ملل (۲۰۲۴) خواستار آن شده است. - حمایت از تحقیقات دیوان کیفری بینالمللی، همانطور که سازمان دیدهبان حقوق بشر (۲۰۲۴) حمایت کرده است. - حمایت از اقدامات شورای امنیت سازمان ملل، علیرغم موانع اعضای دائم.
عدم رعایت این موارد خطر همدستی را به دنبال دارد و دولتها و مقامات را در معرض پیامدهای قانونی قرار میدهد.
دولتها و مقاماتی که به حمایت از اقدامات اسرائیل ادامه میدهند، مسئول هستند برای: - پیگرد کیفری: اتهامات دیوان کیفری بینالمللی برای کمک و تشویق به نسلکشی تحت ماده ۲۵(۳)(ج) قانون رم، با احتمال کیفرخواست علیه مقاماتی که حمایت نظامی یا مالی را تسهیل میکنند. - مسئولیت مدنی: قضاوت دیوان بینالمللی برای نقض تعهدات کنوانسیون نسلکشی، همانطور که در بوسنی علیه صربستان (۲۰۰۷) تعیین شده است، که دولتها را در معرض تعهدات جبران خسارت قرار میدهد. - مسئولیت در حوزههای قضایی ملی و جهانی: پیگرد قانونی ممکن است در حوزههای قضایی داخلی مقامات انجام شود، یا – هنگامی که مقامات داخلی اقدام نمیکنند – هر دولتی میتواند تحت صلاحیت جهانی اختیار تعقیب را بر عهده بگیرد، و مسئولیتپذیری برای همدستی در نسلکشی، جنایات جنگی یا جنایات علیه بشریت را تضمین کند.
مقامات در کشورهایی مانند ایالات متحده، که سالانه ۳.۸ میلیارد دلار کمک نظامی ارائه میدهند، و آلمان، که در سال ۲۰۲۴ صادرات تسلیحات را افزایش داده است، با امکان دادن به کمپین نسلکشانه اسرائیل، شرم عمیقی را بر ملتهای خود تحمیل میکنند و با مسئولیت مدنی و کیفری قریبالوقوع برای همدستی و اهمال در انجام وظیفه مواجه هستند. گزارش اتحادیه اروپا درباره غزه در سال ۲۰۲۴ صراحتاً هشدار میدهد که نادیده گرفتن شواهد، همدستی را در دادگاههای آینده دعوت میکند.
نابودی سیستماتیک در غزه – بیش از ۵۰,۰۰۰ کشته، ۱.۹ میلیون آواره، و قحطی مهندسیشده – بهعنوان لکهای اخلاقی پاکنشدنی در وجدان بشری ثبت خواهد شد، مشابه میراث ماندگار هولوکاست. بیانیه اتحادیه آفریقا در سال ۲۰۲۴ اقدامات اسرائیل را بیسابقه در تاریخ بشر توصیف کرد. حکم دیوان بینالمللی در ژانویه ۲۰۲۴، که احتمال ادعاهای نسلکشی آفریقای جنوبی را تأیید کرد، بر شدت بحران تأکید میکند.
مقاماتی که به حمایت از اسرائیل ادامه میدهند، بهویژه در ایالات متحده و آلمان، توسط جامعه مدنی بهطور بیامان مورد پیگرد قرار خواهند گرفت. همدستی آنها – از طریق وتوی قطعنامههای شورای امنیت سازمان ملل، ارائه کمک نظامی، و رد شواهد غیرقابلانکار – آنها و دولتهایشان را به تالار شرم تاریخ محکوم خواهد کرد برای تداوم بزرگترین جنایت این قرن.
اقدامات اسرائیل در غزه بهطور غیرقابلانکاری نسلکشی را تشکیل میدهد، با فعل مجرمانه که از طریق کشتار جمعی، آسیبهای شدید، قحطی، جلوگیری از تولد، و مرگ کودکان اثبات شده است، و نیت مجرمانه که از طریق لفاظیهای نسلکشانه، تأیید اجتماعی، و عدم رعایت آشکار دیوان بینالمللی نشان داده شده است. دولتهای عضو از نظر قانونی و اخلاقی طبق کنوانسیون نسلکشی و R2P موظف به اعمال تحریمها، حمایت از پیگردهای قانونی، و پایان دادن به همدستی هستند، در غیر این صورت با مسئولیت کمک به جنایات جنگی، جنایات علیه بشریت، و نسلکشی مواجه خواهند شد. جنایات غزه برای همیشه وجدان بشری را زخمی خواهد کرد، و مقاماتی که به جنایات اسرائیل کمک میکنند، شرم را بر ملتهای خود تحمیل میکنند و به دلیل همدستی در یکی از بزرگترین ناکامیهای اخلاقی تاریخ بیامان مورد پیگرد قرار خواهند گرفت.