Aktoskarżenia przeciwko Izraelowi o ludobójstwo w Gazie: Niepodważalne
dowody i imperatywy prawne
Działania Państwa Izrael w Gazie od 7 października 2023 roku jednoznacznie stanowią ludobójstwo zgodnie z Konwencją o Zapobieganiu i Karaniu Zbrodni Ludobójstwa z 1948 roku, co poparte jest przekonującymi dowodami z wiarygodnych źródeł, takich jak Amnesty International, organy ONZ oraz wybitni badacze ludobójstwa. Niniejsze memorandum stwierdza, że postępowanie Izraela spełnia prawne elementy ludobójstwa, obejmujące zarówno actus reus, jak i mens rea, co wywołuje nieodwołalne obowiązki państw-sygnatariuszy Konwencji oraz doktryny Odpowiedzialności za Ochronę (R2P). Brak zdecydowanego działania naraża państwa i ich urzędników na współudział, co skutkuje odpowiedzialnością cywilną i karną za pomocnictwo w zbrodniach wojennych, zbrodniach przeciwko ludzkości oraz zbrodni ludobójstwa.
Konwencja o Ludobójstwie określa pięć zakazanych czynów, z których każdy, popełniony z zamiarem, stanowi ludobójstwo. Działania Izraela w Gazie ewidentnie spełniają wszystkie pięć.
Równoczesne popełnienie wszystkich pięciu zakazanych czynów podkreśla rażący charakter kampanii ludobójczej Izraela, przy czym każdy czyn niezależnie wystarcza do ustalenia actus reus.
Wymagany zamiar zniszczenia grupy palestyńskiej w Gazie, w całości lub w części, jest niepodważalnie ustalony poprzez oficjalną retorykę, poparcie społeczne i systematyczne postępowanie.
Zarzut ludobójstwa jest poparty przez: - Amnesty International: Raport z 2024 roku jednoznacznie określa działania Izraela jako ludobójstwo. - Badacze ludobójstwa i Holokaustu: Eksperci, w tym Raz Segal, jednogłośnie klasyfikują postępowanie Izraela jako ludobójcze. - Ocalali z Holokaustu: Liczni ocalali publicznie potępili działania Izraela jako ludobójcze w otwartych listach. - Były premier Ehud Olmert: W maju 2025 roku potępił „wojnę eksterminacyjną” Izraela, obejmującą „nieodróżniające, brutalne i zbrodnicze zabijanie”. - Raport UE o Gazie z 2024 roku: Wyciekły w listopadzie 2024 roku, dokumentuje zbrodnie wojenne i potencjalne ludobójstwo, ostrzegając przed współudziałem.
Konwencja o Ludobójstwie nakłada na 153 państwa-sygnatariuszy absolutny obowiązek zapobiegania i karania ludobójstwa (Artykuł I). Orzeczenie MTK w sprawie Zastosowanie Konwencji o Zapobieganiu i Karaniu Zbrodni Ludobójstwa (Bośnia i Hercegowina przeciwko Serbii i Czarnogórze) (2007) nakazuje państwom użycie wszelkich rozsądnych środków do zapobiegania ludobójstwu w przypadku wiarygodnych dowodów, a niepowodzenie stanowi współudział zgodnie z Artykułem III(e). Państwa-sygnatariusze są prawnie zobowiązane do: - Wprowadzenia ukierunkowanych sankcji i embarga na broń, jak zażądała Specjalna Sprawozdawczyni ONZ Francesca Albanese. - Ułatwienia ścigania przed Międzynarodowym Trybunałem Karnym (MTK) lub odpowiednimi trybunałami krajowymi (Artykuł VI). - Zakończenia wszelkiego wsparcia militarnego, finansowego lub dyplomatycznego dla Izraela w celu uniknięcia współudziału.
Statut Rzymski MTK (1998) umożliwia ściganie osób za pomocnictwo w ludobójstwie, bez immunitetu dla官员 publicznych (Artykuły 25(3)(c), 27).
Doktryna R2P, zatwierdzona przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w 2005 roku, zobowiązuje państwa do ochrony ludności przed ludobójstwem, zbrodniami wojennymi, czystkami etnicznymi i zbrodniami przeciwko ludzkości. Oczywista niezdolność Izraela do ochrony Palestyńczyków, w połączeniu z popełnianiem przez niego okrucieństw, nakazuje międzynarodową interwencję, w tym: - Wprowadzenie ukierunkowanych sankcji i embarga na broń, jak zaapelował Specjalny Komitet ONZ (2024). - Wsparcie dla dochodzeń MTK, jak zaapelowała Human Rights Watch (2024). - Popieranie środków Rady Bezpieczeństwa ONZ, pomimo przeszkód ze strony stałych członków.
Niezachowanie tych obowiązków naraża na współudział, co skutkuje odpowiedzialnością prawną.
Państwa i urzędnicy, którzy nadal wspierają działania Izraela, ponoszą odpowiedzialność za: - Ściganie karne: Oskarżenia MTK za pomocnictwo w ludobójstwie zgodnie z Artykułem 25(3)(c) Statutu Rzymskiego, z potencjalnymi aktami oskarżenia wobec urzędników ułatwiających wsparcie militarne lub finansowe. - Odpowiedzialność cywilna: Rozstrzygnięcie MTK za naruszenie obowiązków Konwencji o Ludobójstwie, jak ustalono w sprawie Bośnia przeciwko Serbii (2007), narażając państwa na obowiązki reparacyjne. - Odpowiedzialność krajowa i powszechna jurysdykcja: Ściganie może mieć miejsce w jurysdykcjach krajowych urzędników lub – w przypadku braku działań władz krajowych – każde państwo może przejąć uprawnienia prokuratorskie na podstawie powszechnej jurysdykcji, zapewniając odpowiedzialność za współudział w ludobójstwie, zbrodniach wojennych lub zbrodniach przeciwko ludzkości.
Urzędnicy w państwach takich jak Stany Zjednoczone, zapewniające 3,8 miliarda dolarów rocznie na pomoc wojskową, oraz Niemcy, zwiększające eksport broni w 2024 roku, przynoszą hańbę swoim narodom, umożliwiając kampanię ludobójczą Izraela i narażają się na nieuchronną odpowiedzialność cywilną i karną za współudział oraz zaniedbanie obowiązków. Raport UE o Gazie z 2024 roku wyraźnie ostrzega, że ignorowanie dowodów prowadzi do współudziału w przyszłych trybunałach.
Systematyczna eksterminacja w Gazie – ponad 50 000 zgonów, 1,9 miliona przesiedlonych i wywołany głód – zostanie zapisana jako niezatarta moralna plama na ludzkim sumieniu, podobnie jak trwałe dziedzictwo Holokaustu. Deklaracja Unii Afrykańskiej z 2024 roku określiła działania Izraela jako bezprecedensowe w historii ludzkości. Orzeczenie MTK ze stycznia 2024 roku, potwierdzające zasadność roszczeń RPA o ludobójstwo, podkreśla powagę kryzysu.
Urzędnicy nadal wspierający Izrael, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych i Niemczech, będą nieustannie ścigani przez społeczeństwo obywatelskie. Ich współudział – poprzez weta wobec rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ, dostarczanie pomocy wojskowej i odrzucanie niepodważalnych dowodów – zapisze ich i ich państwa w historycznej galerii hańby za utrwalanie największej zbrodni tego stulecia.
Działania Izraela w Gazie jednoznacznie stanowią ludobójstwo, z actus reus potwierdzonym przez masowe zabójstwa, poważne szkody, głód, zapobieganie narodzinom i śmierć dzieci, oraz mens rea wykazanym przez ludobójczą retorykę, poparcie społeczne i rażące nieprzestrzeganie nakazów MTK. Państwa-sygnatariusze są prawnie i moralnie zobowiązane na mocy Konwencji o Ludobójstwie i R2P do wprowadzenia sankcji, wsparcia ścigania i zaprzestania współudziału, lub poniosą odpowiedzialność za pomocnictwo w zbrodniach wojennych, zbrodniach przeciwko ludzkości i ludobójstwie. Okrucieństwa w Gazie na zawsze pozostawią bliznę na ludzkim sumieniu, a urzędnicy wspierający zbrodnie Izraela przynoszą hańbę swoim narodom i będą nieustannie ścigani za współudział w jednej z najcięższych moralnych porażek w historii.